Potępieni. Chuck Palahniuk

Wszyscy, którzy czytacie moje recenzje, wiecie że mój styl jest dość swobodny i do „prawdziwych” recenzji nawet się nie umywa. Nie umiem inaczej i nawet nie chcę. Sęk w tym, że aby oddać „Potepionych” Chucka Palahniuka, potrzebna jest recenzja, w której będzie się roiło od intelektualnych wynurzeń, niezwykle mądrych przemyśleń, kilku cytatów, porównań i tak dalej. Cóż.

Madison jest trzynastoletnią dziewczynką, która umiera od przedawkowania marihuany. Zapewne każdy teraz widzi zaćpaną nastolatkę na ulicy, nic bardziej mylnego. Madison jest także córką bardzo wpływowych rodziców, a jej matka jest jedną z najsławniejszych hollywoodzkich aktorek. Co z tego, kiedy dziewczynka po śmierci trafia do piekła. Tam postanawia porozmawiać z Szatanem, choć jest to raczej monolog, bo wielki władca piekieł się nie pojawia. Zjawiają się za to inne postaci, nie mniej barwne i powiedziałabym, że Palahniukowate, bo pomimo że to moja pierwsza książka tego autora, już jestem w stanie powiedzieć, że nie ma drugiego takiego.

Autor za pomocą przygód Madison w Piekle genialnie ukazuje nam paranoje naszego świata, rzuca ciętym i ironicznym humorem jak z rękawa oraz nie stroni od totalnego cynizmu. Czasem jest też obrzydliwy (góra z obciętych paznokci? Ueh), co w dodatku jest niezwykle zawsze plastycznie opisane, tak więc książkę często czytałam z miną jak po zjedzeniu połówki cytryny. Wiem, a przynajmniej wydaje mi się, że Madison jak na trzynastolatkę została obdarowana ponadprzeciętną inteligencją, a już szczególnie wiedzą i nie wiem, czy to możliwe aż w takim stopniu, ale jest też dobrym przykładem na to, że dzieci swój rozum mają, a szczególnie te dorastające i często widzą świat w innych barwach niż to się dorosłym wydaje.

Kto czytał kiedykolwiek coś spod pióra Chucka Palahniuka wie mniej więcej, czego się spodziewać. Ci, którzy nie czytali, jak ja, mogą zostać zniesmaczeni, obrzuceni (szlamem czy innym paskudztwem walającym się po całym Piekle), ale także wciągnięci w niezwykłą wizję podaną z nieprzeciętnym talentem na niezwykle oryginalny sposób. Tak powiem.

Za egzemplarz bardzo dziękuję wydawnictwu „Niebieska Studnia”.

„Potępieni” Chuck Palahniuk, wyd. Niebieska Studnia 2011, str. 284