Ukąszenie. Linsay Sands

Poszukując w Google okładki książki, a co jest oczywistym, wpisawszy uprzednio w wyszukiwarkę „ukąszenie” więcej znalazłam zdjęć rozkładających się kończyn po ugryzieniu grzechotnika lub pająka, niż okładki. Po postanowieniu, że w życiu nigdzie nie wyjadę, udało mi się znaleźć to, czego szukałam ;).

„Ukąszenie” to zabawna parodia wampirzego nurtu, jak wszyscy wiedzą, panującego już od kilku dobrych lat (ciekawe czy po premierze filmowej ostatniej części sagi Twilight wampiry przestaną być takie rozchwytywane). Główną bohaterką jest Lisianna, dwusetletnia wampirzyca mdlejąca od widoku krwi. Cała zabawa zaczyna się, kiedy jej matka postanawia zrobić córce prezent na 202 urodziny i sprowadza do domu Grega. Mężczyzna leży w sypialni Lisianny, przywiązany do jej łóżka i nie wiadomo, czy ma być w charakterze kolacji, zabawki erotycznej czy jeszcze jakiegoś. Lisianna, zdolna dziewczyna, łączy wszystkie trzy i bierze co dają ;).

Lindsay Sands nie wysiliła się zbytnio jeśli chodzi o fabułę. Mamy wampirzy ród, Radę Trzech, krew z torebek, romans, pościg… Za to wykazała się pomysłowością w kwestii nurtującej wszystkich „Skąd się wzięły pierwsze wampiry?” Dla wyjaśnienia warto przeczytać książkę, jest to naprawdę wspaniały pomysł i o wiele bardziej wiarygodny niż wszystkie inne razem wzięte. Tym samym też nie czyni z wampirów potworów, a normalnych ludzi, co jak wiadomo się ceni. Wampiry jako postać prosto z horroru dawno zniknęła z masowej świadomości. Autorka wykazuje się też sporą dawką humoru, a jeden wątek, choć strasznie idiotyczny bawił mnie do łez.

Ta książka to czysta komedia i tak też trzeba do niej podchodzić. Z przymrużeniem oka, nie przejmować się za bardzo płytkością wszystkiego, postaciami bez głębi, niezwykle prostym stylem pisania i wampirzycą, która pomimo dwustu lat momentami jest mniej rozwinięta niż współczesne szesnastolatki. Jedyne co mi bardziej przeszkadzało, bo wytrącało z czytania, to ewidentne problemy autorki z zapamiętywaniem tego, co sama napisała rozdział wcześniej, ba! Stronę wcześniej! Może nam się przydarzyć sytuacja, gdzie bohaterowie mówią, że minął cały dzień po czym okazuje się że trzy zdania później jest dopiero szesnasta i od danego wydarzenia nie minęło nie więcej niż cztery godziny. To trochę w stylu wyobraźni filmowców, kiedy akcja dzieje się za dnia, a ledwo wydarzy się coś tragicznego od razu jest noc, dosłownie scenę później.

Podsumowując, należy przymknąć oko i tak czytać, a wtedy można się dobrze bawić. Kocham ojca Josepha, no kocham!
A, i zapomniałabym wspomnieć. Nie mogłam oczu oderwać od okładki. Świetna!

„Kuszenie” Lynsay Sands, wyd. Prószyński i S-ka, str. 397