Co czytać późną jesienią? Cz.1 - Pięć przytulnych książek.

Najpierw chciałam napisać o książkach, które w zimną, późnojesienną aurę sprawiają, że robi mi się ciepło na duszy, ale kiedy uświadomiłam sobie, że prawie w całości są to pozycje młodzieżowe, uznałam, że zrobię listę w dwóch częściach. Dzisiaj podaję pięć tytułów książek, do których zawsze wracam z przyjemnością, które kojarzą mi się z ciepłą herbatą, rozpalonym ogniem w kominku i wszystkim co przytulne, ciepłe, miłe. To książki, które przytulają mnie do siebie, ogrzewają, a nawet rozśmieszają.

           „Opium w rosole” Małgorzaty Musierowicz. Chociaż o M.M. można by długo mówić, szczególnie o jej najnowszych książkach, nigdy nie przestanę kochać pierwszej połowy Jeżycjady, tej starej. I długo zastanawiałam się, który z tomów najbardziej mnie ogrzewa, bo uwielbiam zarówno „Szóstą klepkę”, „Kwiat kalafiora” itd. Jednak kiedy myślę o ogrzaniu w zimny dzień, zawsze sięgam po „Opium w rosole”. Akcja książki dzieje się co prawda zimą, nie jesienią, ale autorka bardzo dobrze kreśli mroźną atmosferę na dworze i kontrastowo ciepłe przytulne wnętrza mieszkań, które nie za wystawne, skromne, ale z „atmosferą” mają w sobie to „coś”. Bohaterowie zaś ciągle popijają gorącą herbatę, gotują posiłki i opatulają się swetrami. Do tego oczywiście wydarzenia – trochę smutne, trochę przemarznięte, ale ostatecznie dobrze się kończące.

    "Flawia de Luce: Zatrute ciasteczko” Alan Bradley – powieść napisana przez Kanadyjczyka, ale na wskroś angielska. Mamy tu wszystko, co uwielbiają anglomaniacy. Wielka, ponura posiadłość, zamknięta społeczność miasteczka Bishop’s Lacey z wieloma oryginalnymi charakterami, otoczenie miasteczka, klimat – typowo brytyjskie (cokolwiek to znaczy, ale wiecie o co chodzi). No i Flawia. Dziewczynka geniusz i samozwańczy detektyw. Powieść urocza, przytulna, w tle słuchać krakanie kruków i dzwonienie łyżeczek mieszających w filiżankach z herbatą. Autor tak sugestywnie odmalował posiadłość de Luce’ów, że mam ochotę pojechać i ją zwiedzić. Szkoda tylko, że nie istnieje.

       „Wiedżma” Olga Gromyko – To powieść fantasy, którą swego czasu czytałam dość regularnie. Nie uświadczycie w niej herbatek i typowo jesiennej aury, za to na poprawę humoru i rozświetlenie waszego życia nadaje się jak ulał. Autorka przedstawia przygody świeżo upieczonej wiedźmy, która wyrusza do krainy wampirów z pewną misją. Na miejscu okazuje się, że nie są one takie straszne, jakimi się je maluje. Bohaterka co i rusz ma wpadki, z których zaśmiewałam się do rozpuku. No i znajdziecie tam fajnego władcę wampirów o imieniu Len. Ostatnio bardzo często myślę o tej książce i nie wiem, czy sobie jej niedługo nie powtórzę. 

          

            Jeżeli w ponure listopadowe dni chcemy, aby jakaś książka nas przytuliła, to co może być lepszego niż „Harry Potter”, dowolny tom? Nie ma nic na świecie lepszego niż Hogwart. Ja nawet nie wiem, dlaczego dzieciaki chciały go opuszczać na wakacje. Chyba tylko po to, aby jeszcze bardziej za nim zatęsknić i go lepiej docenić. Jeżeli potrzebujecie w swoim życiu magii, to wiecie, co czytać ;).

            „Dzikuska” albo dowolna inna książka Ireny Zarzyckiej. Pisarka nie koncentrowała się na oddawaniu aury pogody, ale za to tak opisywała bohaterów i wydarzenia, że trafia to prosto w serce czytelnika. Ilekroć potrzebuję książki, która mnie wzmocni, zrelaksuje, po której poczuję się lepiej i ogrzana na sercu, wybieram książki Ireny Zarzyckiej. Jej bohaterki są młode, dobre, niewinne, często dopiero uczą się świata, który jest okrutny, bezmyślny. Nie są obce im smutki i ból, ale dzięki swojej dobroci „wygrywają” z tym złem, żyją mimo wszystko i nie pozwalają, aby nienawistni ludzie je zmienili. To one często zmieniają tych ludzi na dobre. Powieści może i pisane schematycznie i ktoś powie, że naiwnie, ale doceniam je za ten spokój, za wiarę w dobro ludzkie, za to pokrzepienie. 

      
      I to tyle w części pierwszej. Za tydzień zapraszam na część drugą, gdzie będzie przedstawiona "mroczniejsza" strona jesieni i książki już typowo dla dorosłych. A Wam jakie książki kojarzą się z późną jesienią, z zimnem, deszczem i mgłą? Co was ogrzewa i wprowadza trochę światła w te nieco ponure dni?