Bezradnik małżeński. Polly Williamson

Sadie ma męża i trzyletniego synka. Pracuje na pół zmiany jako florystyka. Jej mąż pracuje w dużej firmie i zarabia adekwatne pieniądze. Wydawałoby się, że mają wszystko. Tylko dlaczego coraz częściej się mijają, nie rozumieją, obwiniają?

Plusem tej książki jest to, że nie opowiada ona kolejnej historii, gdzie porzucamy żabę, która się księciem nie okazała i znajdujemy natychmiast tego jednego jedynego. Nie. Sadie postanawia uratować swoje małżeństwo, a walka ta pozytywnie wpływa na nią samą. Sadie walcząc ze światem korporacyjnych gachów (moje określenie), odkrywa ile jest warta i na jak wiele ją stać (pomimo uprzykrzającej każdą sekundę życia teściowej).

Książka jest pełna humoru, czasami wręcz dramatycznego, ale właśnie dlatego świetnie się ją czyta. Od pierwszych stron wciąga zabawnymi historyjkami, jakie przydarzają się głównej bohaterce (gorzej dla biednej Sadie) – czy byłoby nam do śmiechu, gdybyśmy spieszyły się na służbową kolację męża, a zostały zamknięte w cudzym mieszkaniu, by ostatecznie przywitać się z towarzystwem na klęczkach, wśród rozsypanych rzeczy z własnej torebki, w trampkach i zalanym podkoszulku z napisem „Poliż mnie”? Wątpię. Niemniej jednak, chichotałam nad losami Sadie śledząc kolejne jej przypadki, zupełnie jakby los postanowił zrobić z niej żart stulecia. Czasem było też smutno i refleksyjnie, co moim zdaniem poprawiało jakość książki jako „babskiego czytadła”.

Pomimo wszystko jest to wciąż rozrywka dla żeńskiej części gawiedzi, a może nawet któraś zechce ją potraktować jako poradnik, a nie bezradnik :). Książkę polecam jak zwykle na dni, kiedy mamy ochotę na coś lekkiego, co poprawi nam humor i wspomoże proces relaksacyjny.